Isla de Ometepe, Merida, El Castillo

Nou Alice is aangekomen in Granada, erg gezellig en ´s avonds eindelijk op stap geweest in cafe nuit! Erg gelachen en salsa gedanst met een aardige Mexicaan. Dag erna echter moesten we vroeg op om met de bus vervolgens ferry vervolgens taxi eindelijk op onze bestemming aan te komen, Merida op isla de ometepe. Nou duurde even en we waren natuurlijk best brak van alle cuba libres...haha maar goed overleefd. Het laatste uur in de jeep was echt horror...pff de weg was erg slecht. Eenmaal aangekomen in Hostel mono isla, ontmoeten we erg aardige mensen daar. Zo bijzonder om je te realiseren, dat ze echt geen kans hebben om te gaan studeren of te doen wat ze willen doen, nee ze moeten gewoon op het land helpen, de toeristen vermaken. Echt super leuke mensen, en iedereen is weg van hollanders..erg raar! Nou na lang tobben uiteindelijk besloten om toch vulcano maderas te beklimmen, dag erna om 6.30u vertrekken. Oh de vulkaan is 1400m hoog en ik heb geen hike schoenen, dit is echt de eerste keer dat ik echt wenste dat ik ze wel had. Het was echt onwijs slipperig, modderig en sommige stukken best gevaarlijk eigenlijk. Eindelijk boven gekomen na 5 1/2 u klimmen en klauteren is het bewolkt natuurlijk! Nou nog een stukje afdalen en dan zouden we bij de crater zijn..nou dat was best een beetje gevaarlijk, en eindelijk aangekomen was het niet echt bijzonder. Josh is als enige in het water gegaan en Alice is na een uur al terug gegaan. Van Josh moet ik zeggen dat hij in het midden van centraal amerika, in het midden van Nicaragua, in het midden van het meer (niet helemaal!) en in het midden van de vulkaan is geweest...Nou de terugweg was errug grappig, maar niet heus. Ben echt 10x gevallen en Josh maar lachen (ja ik ook maar goed)! Pff een paar keer heeeeel hard gevallen. Achteraf hoorden we dat als je bv je been breekt, ze je een stukje naar beneden helpen, daarna een tent van beneden halen, maar ja je moet zelf naar beneden! Ongelooflijk. Nou ´s avonds bont en blauw weer gekaart en dag erna zouden Josh en ik Nathalie op de ferry naar San Carlos ontmoeten. De ferry zou om 18.00u vertrekken, nee we moesten er tegen 16.00u zijn want het is normaal erg druk. In de nacht was het al erg stormachtig, en Josh durfde niet meer zo goed (hij wordt nl zeeziek). Horen we de dag erna dat waarschijnlijk de ferry´s niet zouden gaan die dag. Nou de andere meiden vette stress...pff doe een beetje relaxed maar goed wij op tijd gegaan (15.00u)waren we daar. We moesten tot 20.00u wachten en er was echt helemaal niks te doen daar. En de lake was erg onrustig. Toen we de ferry zagen aankomen, werd ik ook wel een beetje onrustig...ben nog nooit zeeziek geweest maar het zag er niet gezellig uit en de mensen die van de boot afkwamen zagen er ook niet al te vrolijk uit! Nou we moesten via een ladder 2 mt naar de boot lopen, ja ik met mijn backpack en mijn kleine backpack...viel ik bijna om door de harde wind. De man ad overkant kon mij nog net grijpen! Oe erg geluk gehad. Nou naar de 1e klas, knetter druk, echt geen eerste klas. En daar was Nathalie en ze had ook iemand meegenomen, maar ja josh en ik waren toen niet meer de gezelligste personen! Erg zielig voor Nathalie terwijl zij al 5u op de ferry zat. Pff 10 u, onwijs gebonk en gedoe op de ferry, ik ben echt bijna zeeziek geworden maar toen werd het rustiger. Josh had gelukkig een pil tegen misselijkheid genomen. Nou om 8.00u aangekomen in San Carlos, erg grumpy daar. En ik was zo moe, nauwelijks kunnen slapen. Na een douche in een hostel en een heerlijk ontbijt voelde ik me al een stuk beter. Om 12.00u ging onze andere boot naar El Castillo. En natuurlijk het was vol en ik moest op de grond zitten. De rit was echter geweldig, het leek een beetje op Taman negara maleisie Sas! Na 3u waren we er eindelijk, het is echt geweldig hier. Geen auto´s, erg vriendelijke mensen, altijd mensen op straat ook ´s avonds. Ja dat is zeker niet normaal in Nicaragua. En voor de rest ja wat doen we hier, vandaag hebben we eindelijk het fort gezien. Vroeger was dit een belangrijk fort van de spanjaarden om de engelsen tegen te houden, beschermen van Granada en Leon. En nog steeds is het hier, de rio San Juan erg belangrijk. Er zijn veel conflicten tussen Nicaragua en Costa Rica en ja deze rivier scheidt de 2 landen. Het schijnt dat laat zeggen een uur verder op de rivier allerlei millitairen gestationeerd staan langs de rivier. Ook ontmoeten we 3 backpackers die een beetje ah hiken waren en te ver waren. Nou opgepakt door Costa Rica, 2u vast gehouden en ze moesten onderteken dat zij niet garant stonden voor hun veiligheid als ze niet zouden blijven en toch terug zouden hiken, wat ze wel gedaan hebben natuurlijk. En voor de rest lopen we hier een beetje rond, op zoek naar goed vis (ze hebben hier sabalo, typisch iets voor hier maar helaas ze gaan pas weer op zaterdag vissen, kaarten we en relaxen we. Het is echt geweldig hier! Paul, de jongen die Nathalie meegenomen heeft is ook geweldig. Ik ga hierna proberen wat foto´s te downloaden, maar het inet is onwijs traag dus hoop dat het lukt! En ik heb mijn plannen veranderd, ik blijf toch nog iets langer in Nicaragua. Nou hoop dat alles bij iedereen super is en verlang natuurlijk weer naar sappige verhalen!

Dikke kus